Stress!

En toen hadden we op onze laatste dag in Australie toch nog stress!
And then, on our last day in Australia, we did get stressed!

Wat was het geval? Ruim op tijd in Perth voor onze vlucht naar Sydney, waar we zouden overstappen op onze vlucht naar Wellington. 65 minuten was meer dan genoeg tijd was ons verzekerd. Ja ja...
What was the case? With plenty of time to make our flight to Sydney we arrived at the airport of Perth. 65 minutes was more then enough to change planes in Sydney. Right....

Keurig op tijd geland in Sydney, de shuttlebus naar de internationale luchthaven hadden we mooi op tijd en de douane leverde ook al geen problemen op. Maar toen!
Arrived right on schedule in Sydney, no problems catching the shuttleservice to the international airport of Sydney and even customs wasn't a problem. But then!

Toen moesten we nog door de bagagecontrole. Met maar heel kleine bakjes om al je spullen in te doen hadden we geloof ik wel negen van die bakjes:
- schoenen? Check.
- laptoptas? Check.
- laptop? Check.
- fototassen? Check.
- jassen? Check.
- rugzakje? Eeeeeh, rugzakje???
Then there was just one more hurdle, AKA baggage check. As there were only very small trays available, we had about 9 trays filled with our stuff:
- shoes? Check.
- laptop bag? Check.
- laptop? Check.
- camerabags? Check.
- bagpack? Eeeeeh, bagpack?????

Het rugzakje was apart gezet, kennelijk toch iets verdachts gezien. Maar als je nou dacht dat er dan meteen actie ondernomen wordt, jammer maar helaas. Het heeft daar wel tien minuten gestaan voordat het nog eens een keer door de röntgen ging. En toen gingen de toilettassen nog een keer apart. En ondertussen hadden we nog maar 10 minuten voordat onze vlucht zou vertrekken. Mijn bloeddruk begon toch wat op te lopen ;-)
The bagpack had been sidetracked, apparently something suspicious was seen when checking it. But don't you think it got checked out quickly! It was standing there for at least 10 minutes before X-raying it again. And then the toiletry bags got checked separately. In the meanwhile our flight would depart within 10 minutes. My bloodpressure was starting to rise a little bit ;-)

Uiteindelijk werd Edwins toilettas geopend en gecontroleerd. De deo geen enkel probleem, andere dingen ook niet maar de pot scheercreme die tevoorschijn kwam, tja, dat kon toch echt niet. De inhoud daarvan was veel te groot! En dan te bedenken dat die zonder enig probleem op Schiphol en Dubai in de handbagage was meegegaan...
In the end Edwins toiletry bag was checked. Deodorant, no problem, other items, no problem. But the shaving creme, that jar was apparently way too big for carry-on luggage. Remember, both at Schiphol Airport and Dubai it was allowed without a second thought!

Onze namen werden al omgeroepen met daarbij de mededeling dat we de vlucht vertraagden toen we na inlevering van de scheercreme door mochten. We zijn letterlijk met wapperende jaspanden naar de gate gesneld, die dan natuurlijk altijd het verst weg is, Murphy's wet en zo ;-) We hebben het gehaald, maar wat mij betreft bepaald niet voor herhaling vatbaar!
We were already being announced as the persons delaying the flight when we were allowed to go (of course after handing in the shaving creme that is). We sort of made a run for it, but naturally your gate is then the one the furthest away, Murhpy's law kicking in....We made it (barely!); as far as I am concerned a rerun is not required!

Toch nog op weg naar Wellington!
On our way to Wellington!

Groetjes,
Edwin en Monique
Cheers,
Edwin and Monique