Spaanse rijschool

Ik was jullie nog een log over ons uitstapje naar de Spaanse Rijschool in Wenen schuldig. En aangezien belofte schuld maakt... ;-)

Al zo lang als ik me kan herinneren ben ik gek op paarden. Ik heb ook 12 jaar les gehad totdat een chronische ontsteking van een slijmbeurs in mijn heup dat onmogelijk maakte, in ieder geval wat wekelijkse lessen betreft. Af en toe een buitenrit, vooral op vakantie, kan gelukkig nog wel.

Maar terug naar waar het echt over gaat, de Spaanse Rijschool. Al meer dan 400 jaar worden dezelfde trainingen en uitvoeringen met de paarden gedaan. Traditiegetrouw worden alleen Lippizaner hengsten hiervoor gebruikt, o.a. omdat deze stijl van rijden bijzonder veel kracht vereist. En de naam Spaanse rijschool is ontstaan omdat de paarden ten tijde van het oprichten van de rijschool uit Spanje kwamen.

We hadden voor de vrijdag combitickets gekocht, zodat we zowel de ochtendtraining als de stallen konden bezoeken. Edwin vond het wel leuk om het eens een keer gezien te hebben en ging al vrij snel foto's maken. Dat kwam mij prima uit, want ik daarentegen heb ruim twee uur lang gefascineerd staan kijken! Als de combinatie paard-ruiter klopt is het echt zo'n prachtig elegant ballet....

Wat foto's:

De (onopvallende) ingang

Volkomen gefascineerd....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De ochtendtraining

Aan het eind van de training

Zoals je ziet hebben de paarden verschillende kleuren. In principe wordt een Lippizaner veulen zwart geboren en verkleurt hij naarmate hij ouder wordt via appelgrijs (foto van 'De ochtentraining', het onderste paard) naar wit. Hoe witter hoe ouder dus.
Maar af en toe wordt er een bruine Lippizaner hengst geboren. Daarvan zie je er twee in de onderste foto. Nu is het zo dat de Spaanse Rijschool van tradities aan elkaar hangt en één van die tradities is dat te allen tijde bij een show het voorste paard een bruine Lippizaner dient te zijn. Voor zover onze gids wist is het nog nooit voorgekomen dat er geen bruine hengst was, dus geen problemen met het vasthouden aan die traditie  ;-)

's Middags hebben we nog een rondleiding door de stallen gehad. En waar ik al een beetje bang voor was, foto's maken mocht niet :-(( Ergens snap ik het wel, want de gemiddelde toerist flitst er dan op los. En als die paarden dat dan tientallen keren per dag meemaken, tja...En toch blijf ik het jammer vinden ;-)
Wel mochten er foto's in de tuigagekamer gemaakt worden:

Een gedeelte van de zadels

Ieder paard blijkt twee eigen zadels te hebben. De donkere worden tijdens de trainingen gebruikt, de licht gekleurde zijn voor de uitvoeringen. Daarvan kunnen de beugels makkelijk verwijderd worden, want dan wordt er zonder beugels gereden. OOK als de paarden sprongen maken, dus dan kan je je als ruiter maar beter goed vastklemmen ;-)

Enne, tijdens de rondleiding heeft Edwin nog wat prachtige foto's van de zaal kunnen maken:

Het uitzicht vanaf de loge op de begane grond

En een blik op het werkelijk prachtige plafond!

Goh, wat heb met name ik genoten van dit dagje Wenen! Het tweede weekend van november verzorgt de Spaanse Rijschool een drietal optredens in Ahoy, ik geloof dat ik mijn spaarpot maar ga omkeren om een kaartje te kopen ;-)

Tot laters,
Monique

Vandaag

hebben Edwin en ik heerlijk genoten van het prachtige weer! Om elf uur fietsten we weg en pas tegen zessen waren we weer thuis. Een kleine zeventig kilometer weggetrapt, onderweg onszelf getrakteerd op koffie met gebak, een ijsje, een biertje. En nog een biertje....'t Was een heerlijke dag na al die natte pakken van afgelopen week! Kunnen we niet wat meer van dit soort dagen krijgen?!?
Foto's volgen later, nu geen zin meer in.

Stoom, stoom en nog meer stoom

Onze eerste echte vakantiedag en dan zet je een wekker....Tja, als je ergens om half negen moet zijn en het ongeveer een uur rijden is en je echt absoluut zeker wil weten dat je op tijd bent, is er niet zo heel veel keus. Dus op zondag liep de wekker om half zeven (!) al af en zaten we keurig om kwart over zeven in de auto, op weg naar St. Pölten. Want dat was het beginstation van de treinrit die we zouden gaan maken.

We waren mooi op tijd en dat was maar goed ook! Want op het bord van de dienstregeling stond alleen een trein om 8.30 aangekondigd, niet die van 8.45 met stoom die op de website van de stichting was aangekondigd. Hm, we zijn toch niet voor niets zo vroeg ons bed uitgekomen...?!? Want de trein die er wel stond had een diesellokomotief en daar zijn we niet voor gekomen! WIJ WILLEN STOOM!
Na wat heen en weer gepraat met de conductrice van de dieseltrein bleek dat er wel degelijk om 8.45 een stoomtrein was, alleen moesten we twee stationnetjes geduld hebben voor de stoomlok. Aangezien ons Oostenrijks Duits (of is het Duits Oostenrijks?) niet zo heel geweldig is, begrepen we de uitleg niet, maar we snapten wel heeeel goed dat er een stoomtrein zou gaan rijden ;-)
En inderdaad, er kwam nog een tweede trein

Het panoramarijtuig

die klokslag 8.45 vertrok, op weg naar de stoomlokomotief. De trein zat dermate vol dat Edwin en ik maar lekker aan een tafeltje in het buffetrijtuig zijn gaan zitten. Zaten we ook nog dicht in de buurt van de koffie, dus wat wil een mens nog meer?

Lekker aan de koffie in het buffetrijtuig

En inderdaad werd een paar stationnetjes verderop de diesellok ingewisseld voor de lok die Edwin in actie wilde zien:

Aankoppelen van de lok

De rit zelf was bijzonder mooi, zo heerlijk rustig door het Oostenrijks berglandschap rijdend en genietend. Wel een aparte gewaarwording dat je eerst alleen maar mist hebt en bij het uitrijden van een bijzonder lange tunnel ineens de zon uitbundig schijnt. Kortom, het was een heerlijke dag, waarbij we ook nog een uurtje lekker in de zon gewandeld hebben, want de stop in Mariazell duurde zo'n drie uur.

Nog wat sfeer(stoom)plaatjes:

Iemand nog wat stoom???

Kiekeboe!

De mH6 in actie

Uitzicht vanuit de trein

Gesnapt!

Ik probeer morgen een logje te plaatsen over 'mijn' uitstapje!

Tot laters,
Monique

Vakantie deel 1

Zoals beloofd hier een eerste blogje over onze zomervakantie. We hadden er lang over nagedacht, veel via internet bekeken en onze centjes eens geteld. We zijn ook aan het sparen voor een lange en verre reis en je kan een euro nog altijd maar één keer uitgeven ;-)
Uiteindelijk viel de keus op een combinatie van Oostenrijk en Kroatië. Nu wil het toeval dat Edwin al jaaaaren deze beauty

De mH6 lokomotief

graag eens in het echie in actie wil zien, met name omdat hij een schaalmodel van deze lokomotief heeft. Dus wat gegoogeld op internet en wat denk je? Maar een klein uurtje rijden vanaf de camping waar we naar toe wilden. En die camping hadden we gekozen omdat we graag een aantal dagen naar Wenen wilden gaan. Want dan kon een droom van mij in vervulling gaan: een ochtendtraining van de Spaanse Rijschool zien

De ochtendtraining van de Lipizzaner hengsten

En ik was bepaald niet de enige zoals jullie wel kunnen zien. Goh, wat kwam dat toch allemaal mooi bij elkaar zo zeg :-D

Alleen was er wel een addertje onder het gras: die stoomtrein bleek alleen op de eerste zondag van iedere maand te rijden. SLIK! Dat betekende dus dat ik OF mijn vriendinnendag op vrijdag moest laten lopen (waar ik me stiekem al weken op verheugde) OF dat we zaterdag wel heeeeel vroeg (als in uiterlijk rond half vier) moesten wegrijden teneinde diezelfde avond op de camping te komen. Uiteindelijk ben ik met pijn in het hart maar zo verstandig geweest om mijn dag met de meiden af te zeggen, zodat het twee relaxte rijdagen werden in plaats van één dag met een belachelijke tijdsdruk. Ik bedoel, we hebben het WEL over een vakantie...
 
Dus op vrijdag 31 augustus had Edwin weer eens de auto volgeprakt met alles wat we nodig hadden voor een fijne kampeervakantie, de fietsen op de fietsdrager gezet en weg waren we, op naar drie weken niets moeten, genieten van mooie landschappen en prachtige steden, lekker eten en (hopelijk) zon, heeeel veeeel zon! Want daar had met name ik wel behoefte aan om mijn batterijtjes weer op te laden. Zowel vrijdag als zaterdag was een weinig enerverende dag: Edwin reed, ik las en af en toe stopten we voor wat eten en/of drinken voor onszelf danwel voor de auto. En dan sta je op een vrijdagavond op deze camping

Zonsondergang op camping Paradies Franken

met je eigen kleine één-nachtstentje:

Nog even ontbijten voor we de boel weer in de auto frotten en verder gaan...

En dan ben je zomaar ineens op zaterdagavond op een camping vlak bij Wenen:

De ingang van de camping

waar je gewoon een joekel van een tent voor twee personen opzet:

Ons tweede huis

Voor de komende tien dagen hebben wij ons stekkie wel gevonden!

Morgen meer over ons uitstapje op zondag!
Monique