Pumps....

Yep, er staat echt 'pumps' als titel van dit logje. Degenen die mij een beetje kennen zullen nu ongetwijfeld de wenkbrauwen fronsen, want als ik alleen maar naar die dingen kijk lig ik al op mijn snufferd...Maar er zijn creatieve mensen die andere mogelijkheden voor pumps zien zoals Janine Soepenberg, DT lid van scrapdelight. Zij had een fantastische workshop gemaakt waarvoor de basis een paar pumps is en hoe hoger de hakken, hoe beter! En ik was er zo weg van, dat ik die gelijk geboekt heb. De suggestie was om er bv je trouwschoenen voor te gebruiken. Alleen, die heb ik niet en dat soort pumps is sowieso niet in mijn kledingkast te vinden. Gelukkig bestaat er zoiets als een kringloopwinkel en voor het enorme bedrag van wel 4 hele euro's was ik de eigenaresse van een paar killer heel pumps!

Gewapend met deze pumps en een mooie foto van Edwin en mij toog ik op 3 november naar de winkel om een hele dag heerlijk te gaan fröbelen. Goh, wat was dat leuk en wat was er veel materiaal om de pumps mee te pimpen. Omdat ik ontzettende hoofdpijn had ben ik eerder weggegaan waardoor de pumps nog niet af waren. Inmiddels heb ik ze verder afgemaakt en ik ben er errug tevreden over :-D Het resultaat? Kijk zelf maar:

Van achteren bezien

En van boven...

Hoe vol kan je het maken? ;-)

En nog een laatste blik

Helaas is de foto van Edwin en mij niet zo goed zichtbaar, dus hier het origineel:

Samen in de diner trein van Puffing Billy (Melbourne) om ons 10 jarig jubileum te vieren ;-D

Janine, kom maar op met een volgende leuke workshop!

Spaanse rijschool

Ik was jullie nog een log over ons uitstapje naar de Spaanse Rijschool in Wenen schuldig. En aangezien belofte schuld maakt... ;-)

Al zo lang als ik me kan herinneren ben ik gek op paarden. Ik heb ook 12 jaar les gehad totdat een chronische ontsteking van een slijmbeurs in mijn heup dat onmogelijk maakte, in ieder geval wat wekelijkse lessen betreft. Af en toe een buitenrit, vooral op vakantie, kan gelukkig nog wel.

Maar terug naar waar het echt over gaat, de Spaanse Rijschool. Al meer dan 400 jaar worden dezelfde trainingen en uitvoeringen met de paarden gedaan. Traditiegetrouw worden alleen Lippizaner hengsten hiervoor gebruikt, o.a. omdat deze stijl van rijden bijzonder veel kracht vereist. En de naam Spaanse rijschool is ontstaan omdat de paarden ten tijde van het oprichten van de rijschool uit Spanje kwamen.

We hadden voor de vrijdag combitickets gekocht, zodat we zowel de ochtendtraining als de stallen konden bezoeken. Edwin vond het wel leuk om het eens een keer gezien te hebben en ging al vrij snel foto's maken. Dat kwam mij prima uit, want ik daarentegen heb ruim twee uur lang gefascineerd staan kijken! Als de combinatie paard-ruiter klopt is het echt zo'n prachtig elegant ballet....

Wat foto's:

De (onopvallende) ingang

Volkomen gefascineerd....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De ochtendtraining

Aan het eind van de training

Zoals je ziet hebben de paarden verschillende kleuren. In principe wordt een Lippizaner veulen zwart geboren en verkleurt hij naarmate hij ouder wordt via appelgrijs (foto van 'De ochtentraining', het onderste paard) naar wit. Hoe witter hoe ouder dus.
Maar af en toe wordt er een bruine Lippizaner hengst geboren. Daarvan zie je er twee in de onderste foto. Nu is het zo dat de Spaanse Rijschool van tradities aan elkaar hangt en één van die tradities is dat te allen tijde bij een show het voorste paard een bruine Lippizaner dient te zijn. Voor zover onze gids wist is het nog nooit voorgekomen dat er geen bruine hengst was, dus geen problemen met het vasthouden aan die traditie  ;-)

's Middags hebben we nog een rondleiding door de stallen gehad. En waar ik al een beetje bang voor was, foto's maken mocht niet :-(( Ergens snap ik het wel, want de gemiddelde toerist flitst er dan op los. En als die paarden dat dan tientallen keren per dag meemaken, tja...En toch blijf ik het jammer vinden ;-)
Wel mochten er foto's in de tuigagekamer gemaakt worden:

Een gedeelte van de zadels

Ieder paard blijkt twee eigen zadels te hebben. De donkere worden tijdens de trainingen gebruikt, de licht gekleurde zijn voor de uitvoeringen. Daarvan kunnen de beugels makkelijk verwijderd worden, want dan wordt er zonder beugels gereden. OOK als de paarden sprongen maken, dus dan kan je je als ruiter maar beter goed vastklemmen ;-)

Enne, tijdens de rondleiding heeft Edwin nog wat prachtige foto's van de zaal kunnen maken:

Het uitzicht vanaf de loge op de begane grond

En een blik op het werkelijk prachtige plafond!

Goh, wat heb met name ik genoten van dit dagje Wenen! Het tweede weekend van november verzorgt de Spaanse Rijschool een drietal optredens in Ahoy, ik geloof dat ik mijn spaarpot maar ga omkeren om een kaartje te kopen ;-)

Tot laters,
Monique

Vandaag

hebben Edwin en ik heerlijk genoten van het prachtige weer! Om elf uur fietsten we weg en pas tegen zessen waren we weer thuis. Een kleine zeventig kilometer weggetrapt, onderweg onszelf getrakteerd op koffie met gebak, een ijsje, een biertje. En nog een biertje....'t Was een heerlijke dag na al die natte pakken van afgelopen week! Kunnen we niet wat meer van dit soort dagen krijgen?!?
Foto's volgen later, nu geen zin meer in.

Stoom, stoom en nog meer stoom

Onze eerste echte vakantiedag en dan zet je een wekker....Tja, als je ergens om half negen moet zijn en het ongeveer een uur rijden is en je echt absoluut zeker wil weten dat je op tijd bent, is er niet zo heel veel keus. Dus op zondag liep de wekker om half zeven (!) al af en zaten we keurig om kwart over zeven in de auto, op weg naar St. Pölten. Want dat was het beginstation van de treinrit die we zouden gaan maken.

We waren mooi op tijd en dat was maar goed ook! Want op het bord van de dienstregeling stond alleen een trein om 8.30 aangekondigd, niet die van 8.45 met stoom die op de website van de stichting was aangekondigd. Hm, we zijn toch niet voor niets zo vroeg ons bed uitgekomen...?!? Want de trein die er wel stond had een diesellokomotief en daar zijn we niet voor gekomen! WIJ WILLEN STOOM!
Na wat heen en weer gepraat met de conductrice van de dieseltrein bleek dat er wel degelijk om 8.45 een stoomtrein was, alleen moesten we twee stationnetjes geduld hebben voor de stoomlok. Aangezien ons Oostenrijks Duits (of is het Duits Oostenrijks?) niet zo heel geweldig is, begrepen we de uitleg niet, maar we snapten wel heeeel goed dat er een stoomtrein zou gaan rijden ;-)
En inderdaad, er kwam nog een tweede trein

Het panoramarijtuig

die klokslag 8.45 vertrok, op weg naar de stoomlokomotief. De trein zat dermate vol dat Edwin en ik maar lekker aan een tafeltje in het buffetrijtuig zijn gaan zitten. Zaten we ook nog dicht in de buurt van de koffie, dus wat wil een mens nog meer?

Lekker aan de koffie in het buffetrijtuig

En inderdaad werd een paar stationnetjes verderop de diesellok ingewisseld voor de lok die Edwin in actie wilde zien:

Aankoppelen van de lok

De rit zelf was bijzonder mooi, zo heerlijk rustig door het Oostenrijks berglandschap rijdend en genietend. Wel een aparte gewaarwording dat je eerst alleen maar mist hebt en bij het uitrijden van een bijzonder lange tunnel ineens de zon uitbundig schijnt. Kortom, het was een heerlijke dag, waarbij we ook nog een uurtje lekker in de zon gewandeld hebben, want de stop in Mariazell duurde zo'n drie uur.

Nog wat sfeer(stoom)plaatjes:

Iemand nog wat stoom???

Kiekeboe!

De mH6 in actie

Uitzicht vanuit de trein

Gesnapt!

Ik probeer morgen een logje te plaatsen over 'mijn' uitstapje!

Tot laters,
Monique

Vakantie deel 1

Zoals beloofd hier een eerste blogje over onze zomervakantie. We hadden er lang over nagedacht, veel via internet bekeken en onze centjes eens geteld. We zijn ook aan het sparen voor een lange en verre reis en je kan een euro nog altijd maar één keer uitgeven ;-)
Uiteindelijk viel de keus op een combinatie van Oostenrijk en Kroatië. Nu wil het toeval dat Edwin al jaaaaren deze beauty

De mH6 lokomotief

graag eens in het echie in actie wil zien, met name omdat hij een schaalmodel van deze lokomotief heeft. Dus wat gegoogeld op internet en wat denk je? Maar een klein uurtje rijden vanaf de camping waar we naar toe wilden. En die camping hadden we gekozen omdat we graag een aantal dagen naar Wenen wilden gaan. Want dan kon een droom van mij in vervulling gaan: een ochtendtraining van de Spaanse Rijschool zien

De ochtendtraining van de Lipizzaner hengsten

En ik was bepaald niet de enige zoals jullie wel kunnen zien. Goh, wat kwam dat toch allemaal mooi bij elkaar zo zeg :-D

Alleen was er wel een addertje onder het gras: die stoomtrein bleek alleen op de eerste zondag van iedere maand te rijden. SLIK! Dat betekende dus dat ik OF mijn vriendinnendag op vrijdag moest laten lopen (waar ik me stiekem al weken op verheugde) OF dat we zaterdag wel heeeeel vroeg (als in uiterlijk rond half vier) moesten wegrijden teneinde diezelfde avond op de camping te komen. Uiteindelijk ben ik met pijn in het hart maar zo verstandig geweest om mijn dag met de meiden af te zeggen, zodat het twee relaxte rijdagen werden in plaats van één dag met een belachelijke tijdsdruk. Ik bedoel, we hebben het WEL over een vakantie...
 
Dus op vrijdag 31 augustus had Edwin weer eens de auto volgeprakt met alles wat we nodig hadden voor een fijne kampeervakantie, de fietsen op de fietsdrager gezet en weg waren we, op naar drie weken niets moeten, genieten van mooie landschappen en prachtige steden, lekker eten en (hopelijk) zon, heeeel veeeel zon! Want daar had met name ik wel behoefte aan om mijn batterijtjes weer op te laden. Zowel vrijdag als zaterdag was een weinig enerverende dag: Edwin reed, ik las en af en toe stopten we voor wat eten en/of drinken voor onszelf danwel voor de auto. En dan sta je op een vrijdagavond op deze camping

Zonsondergang op camping Paradies Franken

met je eigen kleine één-nachtstentje:

Nog even ontbijten voor we de boel weer in de auto frotten en verder gaan...

En dan ben je zomaar ineens op zaterdagavond op een camping vlak bij Wenen:

De ingang van de camping

waar je gewoon een joekel van een tent voor twee personen opzet:

Ons tweede huis

Voor de komende tien dagen hebben wij ons stekkie wel gevonden!

Morgen meer over ons uitstapje op zondag!
Monique

Ik ben er nog!

Zag net tot mijn schrik dat ik al ruim twee maanden geen berichtje meer heb gepost! Oeps! Tja, druk druk druk, tijdje niet zo lekker in mijn vel gezeten en dan ben je zomaar twee maanden verder. Nu net terug van drie weken vakantie in Oostenrijk, Kroatië en Duitsland en aankomende week ben ik met mijn werk vier dagen ergens op de hei te vinden, maar ik beloof dat ik in het weekend daarna weer een wat langer blogje (MET foto's!) zal plaatsen!

Tot laters!
Monique

De laatste ronde

Helaas, helaas, met Count Up 15 is er een einde aan deze wedstrijd op het forum van Scrapdelight gekomen. Gelukkig wisten de dames van het Challenge Team nog wel een gedenkwaardige lijst van eisen bij elkaar te verzinnen....Kijk maar:
' Juni zal voor het grootste deel van de Nederlanders DE voetbalmaand van het jaar zijn, daarom:
- je gebruikt 15 cirkels op je LO, de bal is rond nietwaar?! (materiaal van de cirkels maakt niet uit);
- je gebruikt alleen de kleuren oranje, rood, wit en blauw (al deze kleuren!);
- het thema van je LO heeft te maken met sport (bij voorkeur voetbal );
- in je titel verwerk je een uitspraak van Cruijff (of je titel is een uitspraak van Cruijff);
- En omdat goud, zilver en brons de kleuren van het eremetaal zijn: gebruik je drie embelishments in 1/2 of 3 van deze kleuren.
- Ja, en 15 foto's natuurlijk '
Nou, daar kan je wat mee toch? We waren nog maar met zijn drietjes over en daarvan was Sylvia het snelste met haar inzending. Nicolette en ik hadden toch duidelijk wat meer tijd nodig, zeg maar tot ongeveer vijf minuten voor de deadline...
Ik wist al vantevoren dat ik voor CU 15 foto's van het raften in Australië wilde gebruiken (kwam dat even mooi uit met het thema van deze ronde ;-), maar dan nog verder...Uiteindelijk leverde de bovenkant van een vlaaiendoos de broodnodige inspiratie toen iemand op mijn werk trakteerde voor haar verjaardag. Die was nl oranje met een rood/wit/blauwe band vanwege de EK. Dat was dus een EUREKA momentje voor mij :-D Afijn, kijk maar naar onderstaande foto's van mijn bijdrage:

Uitspraak van Cruyff op de voorkant van de LO

En als je die openklapt, zie je dit

Vooraanzicht van de binnenkant

De waterval met vijf foto's

En een collage van de waterval steeds verder geopend. 

Op het oranje stukje met daarop 'Tully River' staat de route die we die dag geraft hebben. Uiteraard hebben we een paar keer in het water gelegen, anders heb je niet echt geraft ;-)
Oh, en die uitspraak van Cruyff heb ik gekozen omdat we met onze boot vast kwamen te zitten tussen de rotsen. Onze gids Elias had de stroomversnelling niet goed 'gelezen' en dus niet op de juiste manier de boot de stroomversnelling ingestuurd. De enige manier om dan weer los te komen is met zijn allen op en neer springen in de boot, ook wel 'sex on the boat' genoemd. Ik laat het aan je eigen fantasie over waarom ze het zo noemen ;-)

Dames van het Challenge Team van SD, dank voor jullie inspiratie waardoor ik flink gevorderd ben met mijn album over onze reis door Australië. Mag ook wel, daar waren we in 2005......

Tot laters,

Monique

Count Up 14

Ik loop inmiddels aardig achter met wat ik heb gefreubeld voor de wedstrijd op het forum van Scrapdelight. Ik ben jullie nog de bijdragen van Count up 14 en 15 schuldig, daarna heeft het challenge team er een punt achter gezet. Het lijkt me ook wel erg lastig om steeds maar weer een nieuwe uitdagende opdracht te verzinnen!
Afijn, Count Up 14 dus. Voor deze ronde hadden ze ook weer wat leuks verzonnen...Kijk maar naar het lijstje van eisen:
- 14 foto's (duuuh...)
- Een titel die bestaat uit precies 14 letters (spaties en leestekens zijn geen letters)
- Het thema wat op tenminste 1 foto en in de journaling terug moet komen is 'Vrijheid'.
- Verder gebruik je precies 14 tags op je LO
- Je maakt gebruik van een distress techniek (uitleggen welke bij plaatsen challenge) Inspiratie hiervoor kun je vinden op het blog van Tim Holtz, of zoek op Youtube maar eens op (ranger) distress techniques.
Nou, maak daar maar eens een LO mee! Het heeft dus wel even wat prakkedenken gekost voor ik wat leuks verzonnen had, te meer daar ik ook weer foto's van Australië wilde gebruiken. Maar, uiteindelijk had ik natuurlijk wel wat, kijk maar:

DUIKEN BIJ HET GBR

Als basis heb ik het internationale teken van duikers voor ' OK'  gebruikt: met duim en wijsvinger een rondje vormen. Op dat idee kwam ik toen ik in de gaten kreeg dat de 5 vingers precies 14 kootjes hebben. Nou ja, de duim bestaat natuurlijk ook uit drie kootjes, maar daar heb ik me wat 'scrappersvrijheid'  veroorloofd, want anders kwam ik niet uit ;-) Als je een beetje creatief kijkt, kan je het eerste kootje ook bij de hand rekenen GRIJNS De rest van de eisen zullen jullie wel herkennen zoals 14 foto's en een titel bestaande uit 14 letters.
Wat het thema 'Vrijheid' betreft, al vanaf dat we wisten dat we naar Australië zouden gaan wilden we gaan duiken bij het Great Barrier Reef, dat leek vooral mij het ultieme gevoel van vrijheid. Helaas liep dat wat anders...Ik raakte al in paniek toen ik nog achter de boot hing met maar 10 centimeter water boven mijn hoofd en Edwin was na 10 minuten weer boven, hij was aan het hyperventileren en kreeg dat niet onder controle. Hij is ook de rest van de dag behoorlijk beroerd geweest door het zeewater Wat hij had binnengekregen. Ons gevoel van vrijheid was dus ver te zoeken :-((

Omdat de gebruikte foto's nou niet echt heel erg duidelijk zijn (tja, je moet wat om er 14 op een pagina van 30*30 cm te krijgen), onderstaand twee collages waarin je alle gebruikte foto's kan zien. En voor de nieuwsgierigen onder ons, die enorme vis is een Maori wrasse. Op de eerste collage zie je aan de rechterkant een foto van zowel mij als Edwin samen met de vis:

Diverse foto's van ons en een foto van de boot

Diverse onderwaterfoto's

In een volgende post meer over Count Up 15 en de uiteindelijke uitslag :-D
O, en wat misschien ook wel leuk is: iedereen zat iedere keer weer in spanning te wachten of ik net op tijd toch weer mijn bijdrage wist te plaatsen. Ik had er nogal een handje van om zo ongeveer vijf minuten voor de deadline mijn foto's te plaatsen ;-))

Red een kaas!

Ben je gek op goede kaas en dan vooral parmezaanse kaas? Kijk dan eens hier: Red een kaas! Ik heb me al ingeschreven en met mij nog zo'n 3900 kaasliefhebbers. Nu nog even geduld hebben.......

Foto's van het feestje

Belofte maakt schuld, ik zou nog wat foto's van het feest van mijn ouders op mijn blog zetten. Ik ben bezig met een steralbum om een aantal foto's in te verwerken en ik heb daarom een tweetal collages gemaakt:

Hier zie je o.a. mijn vader en mijn broer de planning van de middag en avond doornemen (linksboven), de oudste zus van mijn vader speechen (tweede foto van rechts) en de reactie van mijn ouders als ze in de gaten hebben dat ze kaartjes voor het concert van André Rieu krijgen (rechtsboven). Verder wat sfeerfoto's van het buffet, de visite en de lokatie.

En op deze collage zie je mijn ouders toosten op hun huwelijk, de diverse cadeaus (rechtsboven) en het dank je wel cadeau voor de gasten (bovenste rij, de tweede foto van rechts).

En de cadeaus vielen bijzonder in de smaak! Als aanvulling op het concert kregen ze van de familie een driedaag arrangement in kasteel Vaeshartelt. De eerste dagen kreeg ik zo ongeveer iedere dag een update van wat ze nu weer allemaal gingen doen in Maastricht. Volgens mij hadden we ze wel een week daar kunnen onderbrengen ;-)
Nu nog afwachten of hen dan mooi (lees droog!) weer gegund is. Ik kan veel regelen, maar nou net dat niet!

Tot laters,
Monique

Problemen met weergave?

Ik kreeg van sommige kanten te horen dat mijn blog niet altijd goed wordt weergegeven. Ik heb geprobeerd uit te zoeken waar dat door veroorzaakt wordt. Het lijkt erop dat het probleem zit in de internetbrowser die je gebruikt. In Mozilla Firefox heb ik geen problemen, maar als ik mijn blog open in Internet Explorer ziet het er inderdaad vreemd uit. De foto bovenaan is weg en in het logje over CU 13 gaat het ook niet helemaal zoals bedoeld. Verder krijg ik de melding dat Internet Explorer niet meer door Blogger wordt ondersteund en je als alternatief Google Chrome kan/moet installeren. De makkelijkste oplossing lijkt mij daarom voor een andere browser te kiezen, maar dat kan je uiteraard zelf beter beoordelen ;-)

Taakverdeling

Gisteren hebben we dus het 50 jarig huwelijk van mijn ouders gevierd. En alle kinderen met aanhang hadden een eigen 'taak' te vervullen. Zo verzorgden Stefan en Jolanda de uitnodiging (helaas nog geen foto van), was mijn broer Patrick ceremoniemeester:

heeft zijn vriendin Jojanneke de taart gemaakt:

was Edwin de fotograaf:  

en heb ik de dank je wel doosjes voor de gasten gemaakt:

 

En uiteraard hadden mijn ouders ook de nodige 'taken':

Luisteren naar de speech

De taart aansnijden

Het buffet openen

En het dessertbuffet openen

We hebben een heerlijk feest gehad, waar mijn ouders volop van genoten hebben! En dan hebben ze nog het concert van André Rieu en drie dagen Maastricht om naar uit te kijken :-D Ik hoop dat ze daarvan net zo genieten!

Speech

I did it! Voor het eerst van mijn leven heb ik een echte speech gedaan. Vantevoren peentjes gezweet want wat zeg je dan in hemelsnaam??? En achteraf bezien viel het best mee, maar achteraf valt iets meestal mee ;-) Wat overigens niet betekent dat ik dit nou iedere week wil doen, dat nou ook weer niet GRIJNS Wanneer en waarom ik die speech dan heb gedaan hoor ik je vragen. Wel, dat zit zo:
Gisteren waren mijn ouders 50 jaar getrouwd en dat werd gevierd met een feestje. Al maanden vantevoren (zie mijn eerste logje als je meer wil weten) wisten we welk cadeau we zouden geven en ook dat ik daarvoor de speech zou doen. Tja, je bent de oudste of niet....De afgelopen week heb ik me dus suf gepiekerd wat ik nu in hemelsnaam moest zeggen. Uiteindelijk heb ik maar besloten om ter plekke te improviseren, ik had alleen wat steekwoorden in mijn hoofd. Als ik afga op de commentaren na afloop deed ik het zo slecht nog niet, gelukkig maar. Edwin heeft uiteraard foto's gemaakt, maar die kan ik morgen pas plaatsen. Hij is nu druk bezig zich door de 400 foto's heen te werken. 

Zoals beloofd vandaag een foto van een speechende Monique, samen met mijn tante Marijke...:

Dat was toch minder eng dan gedacht!

Tot laters,
Monique

Count up 13

Op het forum van SD zijn we inmiddels met nog maar drie dames over voor deze wedstrijd, maar we zijn alle drie volhouders. Ben benieuwd met hoeveel foto's op een pagina we uiteindelijk eindigen...

Voor deze ronde waren de eisen als volgt:

- 13 foto's (open deur natuurlijk...);

- 13 zelfgemaakte (!) bloemen, IEKS!

- minimaal 1 foto moest iets met pech/tegenslag te doen hebben, omdat dat ook geldt voor het getal 13.

En als eigen eis natuurlijk opnieuw dat het weer met foto's van Australië gedaan zou worden. 

Die eerste en laatste eis waren niet zo lastig, maar die bloemen! Ik ben ruim een week aan het kl**tviolen geweest met bloemen gemaakt volgens deze flower tutorial, toen heb ik het maar opgegeven. Ik heb nog wel de babydoekjes gebruikt als materiaal, maar met stanzen de bloemen gemaakt. Ik wil nog wel eens bloemen volgens Pauliens werkbeschrijving maken, maar nu even niet. 

De foto's van mijn bijdrage, getiteld 'Bloemlezing van pech':

De hele LO met boven 13 foto's en onder de titel. Her en der de 13 blommen...

Een close-up van de rechterkant met de tags uitgeschoven

Het verhaal bij alle foto's

De journaling is wat lastig te lezen vanaf de foto, dus hieronder de tekst:

'Onze gids Nathan had nogal wat pech met de bus. Een steeds weer opduikend probleem
in de eerste drie weken was dat de motor onvoorspelbaar en op de meest ongeschikte momenten zomaar afsloeg. Uiteindelijk besloot Nathan gelijk door te rijden naar Darwin omdat hij het niet meer vertrouwde. Bij het binnenrijden van Darwin verzuchtte Rachel dat we dat tenminste hadden gehaald. Nog geen 50 meter verder was het definitief over en uit met de bus! We bleven vier dagen in Darwin ipv twee, maar toen garandeerde de garage dat de bus nu toch echt zeker weten gerepareerd was. Nog geen uur rijden later strandden we dus bij resort Lake Bennett…Toen heeft de organisatie een andere bus geregeld. En als goedmakertje kregen we een extra trip naar Magnetic Island  :-D :-D 

Daarnaast hadden we echter ook de nodige‘eenmalige’ pechmomenten:
Zo was er die parkeergarage in Alice Springs die steeds iets lager werd, waardoor op een gegeven moment het dak van de bus langs het plafond schraapte…

Of die keer dat Nathan achteruit reed, maar niet had gezien dat het linkerportier nog open stond. Waardoor het portier vervolgens nogal onzacht in aanraking met een paaltje kwam…

De aanhanger bleek niet berekend op het gewicht van alle bagage, zodat Nathan in Tennant Creek in allerijl op zoek moest naar een service centrum voor een noodreparatie van het chassis…

Maar wat ons het meeste is bijgebleven is de brandlucht die we op een gegeven moment roken. Het duurde even voordat Nathan door had dat we hem niet in de maling namen, met name omdat de brandlucht voor in de bus niet te ruiken was. Maar er was wel degelijk iets mis en dat iets bleek een klapband van de aanhanger te zijn. Met vereende krachten werd de band daarop vervangen. En uiteraard moest dat op de gevoelige plaat vastgelegd worden!

Ondanks alle pech en een wat andere route dan we eigenlijk zouden volgen hebben we een heerlijke zes weken rondgetrokken in Australië en vooral veel gezien en genoten!'

Ik ben benieuwd welke uitdaging er voor Count Up 14 wordt verzonnen! Kom maar op, ik ben er klaar voor :-D  

Alleen de komende twee weken even nog niet, dan ben ik druk bezig met van alles voor het 50-jarig huwelijksfeest van mijn ouders te freubelen. Veertig dank je wel doosjes, veertig tagjes, een steralbum, een dubbel uitschuifkaart met de kaartjes van André Rieu, een never ending kaart om het overnachtingsarrangement in te verstoppen en dan ben ik vast nog iets vergeten. Volgens mij heb ik helemaal geen tijd om te gaan werken HAHAHA

Dus als jullie even niets van me horen, ik ben in mijn scraphok te vinden!